Memento

مطلب پاریس نیلوبلاگ همیشه تو ذهن من جادویی بود. کتابای مودیانو رو که میخوندم اونقد غرق فضای کافه ها میشدم که خط داستان رو گم میکردم. تصور میکردم خودمو که دارم وسط کوچه های تنگی که دو طرفشو ساختمونای بلند احاطه  Memento...

 خیلی وقتا حس میکنم که مطلب انتخاب نیلوبلاگام اشتباه بوده. شک میکنم به این که یه چیزی رو دوست دارم یا اینکه خودمو وادار میکنم که دوستش داشته باشم. امروز فهمیدم که خیلی ازین حسا وقتی بوجود میاد که کارام تو اون Memento...

- اینکه چرا انقدر کم مینویسم برام عجیبه!

- ساری گلین گوش میدم و کد میزنم و یاد همه احساساتی که با ساری گلین تجربه کردم میفتم. بهش نگاه میکنم که کنارم نشسته و غرق عشق میشم. 

- اومدیم کتابخونه و الان خورشید دراومد...لیترالی دو سه روزه که خورشید رو ندیدم!

- از هفته آینده باید برم دانشگاه و دوباره تلاش کنم برای بیرون اومدن از کامفورت زونی که با قرنطینه حسابی حفظ شده بود!

Memento...